KVZ.»DŽEMAT IZET NANIĆ»

DORNBIRN

بِسْــــــــــــــــــــــمِ اﷲِارَّحْمَنِ ارَّحِيم

SVJETSKI DAN QUDSA

Hvala Allahu, dž.š., Gospodaru svih svjetova. Neka su salavat i selam na Poslanika Muhammeda, a.s., njegovu časnu porodicu, ashabe i sve sljedbenike.

Braćo moja u Dini Islamu! Posljednji petak u mjesecu Ramazanu je poznat kao svjetski Dan Qudsa. Tim povodom ćemo danas govoriti o tome kako je Palestina postala Izrael? Razlog više za to jeste što je ova 2017. godina posebno teška za palestinski narod, jer se u njoj podudara pet značajnih godišnjica. To su: 120 godina od održavanja Prvog kongresa cionista u Bazelu, 100 godina od pisanja Balfourove deklaracije, 70 godina od UN-ove podjele Palestine, 50 godina od okupacije Zapadne obale, Istočnog Jerusalema i Pojasa Gaze, te 10 godina potpune blokade Gaze.

Kako je došlo to toga da evropski Jevreji osnuju svoju državu u tuđoj zemlji?

Ideja o osnivanju jevrejske države u Palestini pojavila se u drugoj polovini 19. st. među evropskim jevrejskim intelektualcima. Tako je 1878. godine osnovana prva cionistička kolonija u Palestini, u koju su 1882. počele pristizati prve grupe jevrejskih doseljenika. Tada je u Palestini živjelo manje od 10.000 Jevreja uz 600.000 Palestinaca. Osnivanje i finansiranje jevrejskih kolonija, te kupovinu palestinske zemlje podržali su evropski milioneri jevrejskog porijekla, poput Edmonda de Rothschilda i Mauricea de Hirscha.

Zatim je 1897. godine u Švicarskom Bazelu održan Prvi kongres cionista, kojim je predsjedavao Theodor Herzl, osnivač Cionističkog pokreta. Tom prilikom je dogovoreno da se, bez obzira na protivljenje drugih, kolonizira Palestina i osnuje dom za jevrejski narod.

Dvadeset godina kasnije, 2. novembra 1917. godine britanski ministar vanjskih poslova, Arthur James Balfour, napisao je pismo najpoznatijem britanskom Jevreju, Lionelu Walteru Rothschildu, u kojem je u ime vlade Velike Britanije podržao osnivanje "jevrejskog doma" u Palestini. To je pismo kasnije postalo poznato kao Balfourova deklaracija, koja je evropskim Jevrejima bila ključni motiv za doseljavanje u Palestinu.

Inače, sama deklaracija je bila u kontradikciji sa postojećim sporazumom o podjeli Bliskog istoka između Francuske i Velike Britanije, prema kojem je Palestina trebala biti pod međunarodnom upravom, kao i sa sporazumom između šerifa Mekke Huseina b. Alija i visokog komesara Velike Britanije u Egiptu Henryja McMahona, prema kojem je trebala biti formirana velika arapska država (uključujući Palestinu) u zamjenu za arapski ustanak protiv Osmanlija.

Trideset godina kasnije, nakon masovnog i dobro organizovanog naseljavanja evropskih Jevreja i sistematskog kupovanja palestinske zemlje, broj Jevreja drastično se povećao. Doseljenici su postali ozbiljan politički i društveni faktor i uprkos brojnim ustancima i protivljenju Palestinaca, te uz pomoć lobiranja evropskih sila, Ujedinjeni narodi su 1947. godine podijelili Palestinu. Jevrejima je dato 54%, a Palestincima 46% teritorije, iako je u tom trenutku u Palestini živjelo 1.200.000 Palestinaca (65% stanovništva) i 600.000 Jevreja (33%).

Naredne godine, 15. maja 1948. godine, jevrejski doseljenici su proglasili državu Izrael. U ratu koji je potom uslijedio između susjednih arapskih država i novoosnovane države Izrael, protjerane su stotine hiljada Palestinaca, a brojna njihova sela su sravnjena sa zemljom.   

Dvadeset godina nakon toga, u junu 1967. godine izbio je rat između Izraela i susjednih država – Sirije i Egipta. U tom sukobu Izrael je porazio svoje arapske susjede, a svoju teritoriju trostruko proširio. Za samo šest dana, izraelska vojska je zauzela Pojas Gaze i Sinajski poluotok od Egipta, Zapadnu obalu i Istočni Jerusalem od Jordana te Golansku visoravan od Sirije. Blizu 300.000 Palestinaca je doslovno preko noći protjerano iz svojih domova.

Potom je proširivanje Izraela nastavljeno gradnjom nelegalnih jevrejskih naselja i pratećih vojnih objekata na okupiranoj Zapadnoj obali, Pojasu Gaze i Istočnom Jerusalemu,.

Četrdeset godina kasnije, kada je na izborima u Pojasu Gaze 2006. godine pobijedila stranka palestinskog pokreta otpora – Hamas, Izrael, kome se nije dopalo da Pojasom Gaze upravlja jedna ''teroristička'' organizacija, nametnuo je Gazi potpunu pomorsku, kopnenu i zračnu blokadu. Blokadu Gaze je podržao Egipat za vrijeme vladavine Hosnija Mubaraka, a to danas podržava i predsjednik Abdel Fatah Al-Sissi.

Na taj način su Palestinci postali narod sa najvećom izbjegličkom populacijom u svijetu. Više od sedam miliona ih je protjerano, od čega trećina još od 1948. godine živi u izbjegličkim kampovima. Palestinci su danas narod bez države, međusobno podijeljen po ideološkim i teritorijalnim granicama. Izrael im ne dozvoljava povratak u domove odakle su protjerani – jer bi time broj Palestinaca nadmašio broj Jevreja, a to bi ugrozilo jevrejski karakter države Izrael.  

Braćo moja! Palestina, kao zemlja Qudsa, i Palestinci, kao naša braća muslimani, leže na savjesti svih muslimana i zato je važno da pratimo njihovo stanje i da im pomažemo finansijski i moralno, sve dok ne dođe vrijeme povratka Isa, a.s., i konačnog trijumfa Islama, akobogda.

Zato, na kraju ovog mubarek-mjeseca Ramazana, molimo Dragog Allaha da ponizi one koji ponižavaju Islam i muslimane, te da muslimanima pruži Svoju pomoć i na kopnu i na moru i u zraku. Amin.